Een halve mantel
Het was een strenge, koude winter. Een groep Romeinse soldaten reed op paarden door het bevroren landschap. Ze hadden haast: voor het donker moesten ze binnen de stadsmuren zijn. De paarden ademden wolkjes uit in de koude winterlucht. De soldaten hadden het warm genoeg in hun warme mantels, maar hun handen en gezicht waren koud. Een van die soldaten was Maarten. Hij was een kind van rijke ouders en had carrière gemaakt in het leger van de keizer. Toen Maarten en de anderen vlak bij de stadspoort waren, zagen ze een arme bedelaar langs de kant van de weg zitten. De man had het koud en was er slecht aan toe. ‘Stop!’ riep Maarten tegen de andere soldaten, maar ze stopten niet. Maarten liet zijn paard wel stoppen. Hij sprong van zijn paard en liep naar de arme bedelaar. Zonder iets te zeggen pakte hij zijn zwaard. De bedelaar schrok en hield zijn handen beschermend boven zijn hoofd, omdat hij bang was dat Maarten hem iets aan wilde doen. Maar dat was niet nodig. Met een snelle beweging trok Maarten zijn mantel uit en sneed hem met zijn zwaard in tweeën. Hij gaf de arme bedelaar de helft van zijn mantel en hield zelf de andere helft. Toen ging hij verder naar de stad. Die nacht had Maarten een droom. In zijn droom zag hij Jezus, gekleed in een halve mantel. ‘Wat je voor die bedelaar gedaan hebt, heb je ook voor mij gedaan’, zei Jezus. Diezelfde nacht nog bekeerde de Romeinse soldaat Maarten zich tot het christendom. Later werd hij door de katholieke kerk heilig verklaard: Sint Maarten.