De vinger van je die wijst, de dingen die je zegt;
gedachten die je meedraagt, de zaak waar je voor vecht;
De bloemen die je uitdeelt; de lach op je gezicht;
Wees geen brenger van duisternis, maar van licht.

Een mail aan je medemens, de koffie die je drinkt,
het ene kleine briefje, het liedje dat je zingt,
de gift die je uitschrijft, een opbeurend gedicht,
Wees geen brenger van duisternis, maar van licht.

Een knipoog naar een kind, dat lacht van pret,
het pakje dat je opstuurt, je buur waar jij op let,
niet altijd bezig zijn, niet alles doen als plicht
Wees geen brenger van duisternis, maar licht.

Een praatje op straat, iemand jou onbekend,
niet te bang leven, maar zijn zoals je bent,
wees geen mens die voor elke moeite zwicht
Wees geen brenger van duisternis, maar licht.

De welgemeende aandacht, ’t vertrouwen dat je geeft
de eenvoud van je handelen, en voelen dat je leeft,
de wereld wacht op jou: een daad als tegenwicht,
Het maakt je mens, een brenger van het Licht.