DAAR GA JE DAN!
“Daar ga je dan”, zegt Arie het paard tegen Vincent het varken. Vincent recht zijn rug en knikt. Al weken is hij bezig geweest met alle voorbereidingen. Hij heeft zijn papieren geregeld, zijn route uitgestippeld en zijn spullen gepakt. Hij is klaar om de wereld te gaan verkennen. “Zal je nog eens aan mij denken?” vraagt Arie hem. “Natuurlijk!” Vincent schudt zijn kop driftig op en neer. “Ik zal goed onthouden wat je mij allemaal geleerd hebt. Hoe ik de kaart moet lezen en de weg moet vragen in een vreemde taal.” Arie knikt. Maar hij is nog niet helemaal tevreden. “Maar zal je ook nog eens denken aan ons samen?” vraagt hij zacht. “Aan alle leuke dingen, die we hebben gedaan.” ”Zeker wel”, zegt Vincent. ”Zo zal ik nooit die keer vergeten dat we Truus zo hebben laten schrikken. Of die keer dat je verkleed als schimmel ging. Niemand wist wie je was!” Arie begint te lachen. “O ja, dat was leuk, zeg!” Vincent lacht met hem mee. “En weet je wat ik ook nooit zal vergeten?” Arie kijkt hem vragend aan. “Nou?” “Die keer dat ik heel verdrietig was en jij de hele middag naast mij gezeten hebt. Je zei niet veel, je was er gewoon, ik voelde mij gelijk een stuk beter.” Dan is het echt tijd voor Vincent om te gaan. Aan de ene kant heeft hij zin om te vertrekken. Hij wil nieuwe dingen ontdekken, is toe aan wat anders. Aan de andere kant vindt hij het ook een beetje spannend. Wat zal er op zijn pad komen? Een beetje langzaam loopt hij het pad af. Hij draait zich een paar keer om en roept: “Ik zal je missen! Ik laat nog van mij horen! Ik zal elke week een kaart sturen!” Arie zwaait terug. Hij steekt zijn duim omhoog en roept terug: “Het ga je goed!”