
Hoop van Advent
Al jaren komt de 55+ groep van onze kerk trouw bij elkaar op de eerste vrijdag van de maand. Meestal is er een onderwerp dat besproken wordt, en er is ook alle ruimte voor onderlinge ontmoeting en uitwisseling.
Onverwacht werd de bijeenkomst in december een morgen over verlieservaringen en rouwverwerking. Ja, als je 55+ bent heb je vaak al het een en ander meegemaakt op dit gebied. Het was goed om dit te delen met elkaar.
In januari hadden we het over de hoop van advent, naar aanleiding van een boek van de anglicaanse priester Tish Warren. Maar, zult u zeggen, we hebben advent toch achter de rug? Dat klopt, maar als de kerk het over advent heeft, dan viert ze dat drie keer. De tijd voor kerst als ze toeleeft naar het herdenken van de geboorte van Jezus Christus in Bethlehem, zijn komst in de menswording. Elke dag, omdat ze gedenkt dat Christus door Zijn Geest en in zijn woord en sacrament tot ons wil komen. En verlangend naar de terugkomst van Christus in zijn glorie in ‘de laatste dagen’.
De kerk kent geen andere tijd dan die van advent, schreef Karl Barth. Ons christenleven is één lange oefening in het wachten- wachten tot God ons zal ontmoeten, tot Hij ons zal doen groeien, ons zal redden. En uiteindelijk, wachten tot Jezus alles recht zal zetten.
Leven in de tussentijd, met alle pracht en pijn, met zijn schitterend verdriet, is een kwestie van verheugen, maar ook van verdragen. Dat vraagt om geduld, om je te blijven oefenen in de hoop, samen met de gelovigen van alle eeuwen en plaatsen.
Onverwacht werd de bijeenkomst in december een morgen over verlieservaringen en rouwverwerking. Ja, als je 55+ bent heb je vaak al het een en ander meegemaakt op dit gebied. Het was goed om dit te delen met elkaar.
In januari hadden we het over de hoop van advent, naar aanleiding van een boek van de anglicaanse priester Tish Warren. Maar, zult u zeggen, we hebben advent toch achter de rug? Dat klopt, maar als de kerk het over advent heeft, dan viert ze dat drie keer. De tijd voor kerst als ze toeleeft naar het herdenken van de geboorte van Jezus Christus in Bethlehem, zijn komst in de menswording. Elke dag, omdat ze gedenkt dat Christus door Zijn Geest en in zijn woord en sacrament tot ons wil komen. En verlangend naar de terugkomst van Christus in zijn glorie in ‘de laatste dagen’.
De kerk kent geen andere tijd dan die van advent, schreef Karl Barth. Ons christenleven is één lange oefening in het wachten- wachten tot God ons zal ontmoeten, tot Hij ons zal doen groeien, ons zal redden. En uiteindelijk, wachten tot Jezus alles recht zal zetten.
Leven in de tussentijd, met alle pracht en pijn, met zijn schitterend verdriet, is een kwestie van verheugen, maar ook van verdragen. Dat vraagt om geduld, om je te blijven oefenen in de hoop, samen met de gelovigen van alle eeuwen en plaatsen.
terug